تُو جھک سوہنڑے دے بُوہے تے نگاہواں ہوندیاں ویکِھیں
تُو منگ حسنینؑ دا صدقہ عطاواں ہوندیاں ویکِھیں
بوصیری وانگ رو رو کے سُنا سوہنڑے دیاں نعتاں
کرم ہویا تے پَل اندر ،شفاواں ہوندیاں ویکِھیں
حیا کر اس دھرتی تے نبیؐ دی آل دا ہر دم
قبر وچ اپنیاں بندیا ،حیاواں ہوندیاں ویکِھیں
جیہڑے اِتھے نئیں کردے ادب زہرا تے حیدر دا
تُو اِتھے اُتھے اُنہاں نُوں، سزاواں ہوندیاں ویکِھیں
حسین ابنِ علی دا بنڑ تے لعنت کر یزیداں تے
تُوں نیڑے رب دیاں اپنے، رضاواں ہوندیاں ویکِھیں
بٹھا کے کول بچیاں نُوں سُنا عباس دے قصے
تُو پیدا اپنی نسلاں وچ ،وفاواں ہوندیاں ویکِھیں
حشردے روز جد اونڑے نبیؐ لجپال نے عاجزؔ
تُو دُھپاں جاندیاں ویکِھیں، تے چھاواں ہوندیاں ویکِھیں
شاعر : حکیم عمران عاجزؔ
No comments:
Post a Comment