کلام میاں محمد بخش
اپنڑے یار دے بیلے وِچوں تُمبے پٹ پٹ کھائیے
غیر مُلک دیاں باغاں وِچوں کدی میوے لَینڑ جائیے
تُو بیلی تے سب جگ بیلی انڑ بیلی وی بیلی
سجنڑاں باہج محمد بخشا سُنجی پئی اے حویلی
سَیں سَیں واری عِطر گلابوں دھوئیے نِت زباناں
نام انہاں دے لائق ناہِیں کی قلمے دا کاناں
کَکھ سَواد نہ مِشری اندر کھنڈاں وی چکھ ڈِٹھیاں
انہاں ساریاں چیزاں نالوں گَلاں سجنڑ دِیاں مٹھیاں
سجنڑ ٹُر گئے تے رونڑک ٹُر گئی سُنجے ہوگئے ویہڑے
آسجنڑاں میں یاد کَراں چرخے دے ہر ہر گیہڑے
جنہاں دُکھاں میرا دلبر راضی سُکھ انہاں توں وارے
دُکھ قبول محمد بخشا شاہلاں راضی رہنڑ پیارے
میں نِیواں میرا مُرشد اُچا اُچیاں دے سنگ لائی
صدقے اُنہاں دے جنہاں نِیویاں نال نبھائی
میں روندی نُوں چھڈ گیوں سجنڑاں پا گیوں ڈُونگیاں فکراں
پاٹی لِیر پُرانڑی وانگُوں ٹنگ گیوں وچ کِکراں
ٹُر جاون دلدار دلاں دےکونڑ رووے مُڑ تھوڑا
روگاں وِچوں او روگ محمد جس دا نام وِچھوڑا
جیونڑ جیونڑ جھوٹا ناواں موت کھڑی سِر اُتے
تیرے نالوں لکھ لکھ سوہنڑے خاک اندر ونج سُتے
بھائی بھائیاں دے دردی ہوندے بھائی بھائیاں دیاں باہواں
باپ سِراں دے تاج محمد تے ماواں ٹھنڈیاں چھاواں
تن حویلی تے تُو وچ بیلی جان مقام تمہارا
سچ کرمَنے تے میں مُک چلی آں سیف ملوکا یارا
سئیاں نال میں پانڑی گئیاں ٹُٹ گئیاں سب ونگاں
ماں ہوندی تے ہور چڑھوندی باپ توں کیویں منگاں
سَبے سئیاں رل پانڑی گئیاں کوئی کوئی مُڑسی بھر کے
جنہاں بھریا سِر تے دھریا او پَیر رکھن ڈر ڈر کے
ہووے نصیب نبیؐ دا کلمہ دین قبول محمد
لَا اِلَہٰ اِلاَّاللہُ سچ رسول محمدؐ
شاعر: میاں محمد بخشؒ
No comments:
Post a Comment