اکھیاں دے نیر جدائی وچ دن رات وگائے جاندے نیں
خوش بختاں نوں محبوباں دے دیدار کرائے جاندے نیں
کعبے دا دوارا کی آکھاں روضے دا نظارا کی آکھاں
اتھے درد سنائے جاندے نیں اُتھے درد ونڈائے جاندے نیں
ہک جھلک چا ویکھی یوسفؑ دی ہتھ کٹ لئے عورتاں مصر دیاں
اتھے انڑ ڈِٹھیاں اُدھے نام اُتوں لکھاں سِیس کٹائے جاندے نیں
لنگی عمر کئیاں دی جاگدیاں رکھ رکھ کے اُڈیکاں یار دیاں
سُفنے وچ آکے کئیاں دے سُتے لیکھ جگائے جاندے نیں
اک وار فرشتے اوندے نیں مُڑ دُوجی واری نئیں ملدی
سرکارؐ دے امتی نیں جیہڑے مُڑ مُڑ کے بلائے جاندےنیں
اے عشق ظہوریؔ کئی واری مرنے تو پہلے ماردا اے
دُکھ سہہ کے وی محبوباں دے سو ناز اٹھائے جاندے نیں
شاعر: محمد علی ظہوریؔ
No comments:
Post a Comment