عارفانہ کلام
آوس مانڈرے کول وے دل جانیا
ہُو ہُو دیاں ضرباں لائی جا، جیویں مندئی یار منائی جا
ہر ویلے تانگاں یار دیاں، بیٹھی رو رو میں کاگ اُڈاواں
فالاں پاواں تے قاصد بھیجاں ،مینڈا تھی گیا حال بیماراں
یار بِنا ہُنڑ جیونڑ کُوڑ اے ،مینڈے دل وچ درد ہزاراں
غلام فریدا میں تاں ایویں روواں ،جیویں وِچھڑی کُونج قطاراں
اے تن میرا کنگی ہووے، تے میں زلف محبوب دی واواں
پوش میرے دی بنڑ جائے جُتی، شاہلاں یاردے پیری آواں
جے سوہنڑا میرے دکھ وچ راضی ،تے میں سُکھ نوں چُلہے ڈاہواں
غلام فریدا شاہلاں مِل پَوے سوہنڑا،تے میں رورو آکھ سُنڑاواں
ہِک لکھ منگسیں دُو لکھ دیساں
ہِک واری چا بول
سانول یار دے نین سلونے
کجلے دی چِت چول
یار فریدا نہ تھی اُداسی
اللہ ملَیسئی کول
مہرعلی کیوں پھریں اُداسی،اج کل سوہنڑا آگل لاسی
آسن خوشیاں تے غم جاسی،مِلساں لمیاں کر کر باہاں نال
شاعر: خواجہ غلام فریدؔ
No comments:
Post a Comment